مطالب

بسم الله الرحمن الرحیم
سخنرانی امام جمعه محترم در دانشگاه آزاد اسلامی به مناسبت اربعین حسینی 15/11/88

بازگویم غم دل را که تو دلدار منی
در غم و شادی و اندوه و عدم یارمنی
جز گل روی توام در دو جهان یاری نیست
چهره بگشای ز رویم که تو غمخوار منی
اولا ایام پر از خیر و برکت دهه فجر انقلاب اسلامی را گرامی می داریم و عرض تسلیت به مناسبت اربعین آقا اباعبدالله الحسین(ع) آقا ابوالفضل العباس(ع) و یاران با وفای سیدالشهدا(ع) خدمت مولایمان صاحب الزمان(عج) و به جمع شما برادران بسیار عزیز، خواهران مکرمه آن هم در مرکز علم و دانش دارم.
تشکر و قدردانی از اینکه فرصتی در اختیار بنده قرار دادند که در شب اربعین آقا اباعبدالله الحسین(ع) چند کلامی را در خدمت شما برادران و خواهران مکرمه باشیم. انشاءالله هر کجای این عالم امام زمان(عج) تشریف دارند مدینه، کربلا، نجف هستند نمی دانیم یا کنار قبر مظلومه مادرشان حضرت فاطمه زهرا(س) هستند نمی دانیم ولی هر کجای این عالم هستند یک نگاهی و توجهی به ما داشته باشند.
علائم مومن
امام حسن عسگری (ع) می فرمایند: علامت مومن پنج تا است ما مسلمان و مومن داریم .نوعا مومن به شیعیان امیرالمومنین(ع) گفته می شود. علامت مومن 5 تا است یکی از علامتهای این است که هم نماز واجب و هم نماز نوافل را که 51 رکعت نماز است. نوافل معمولا جبران نقص واجب است نافله را خدای متعال قرار داده است که واجب اگر نقصی داشته باشد به برکت انجام این نماز نافله و مستحب آن واجب تکمیل می شود که نماز صبح دو رکعت نافله دارد نماز ظهر هشت و عصر هم هشت رکعت ، نماز مغرب هم چهار رکعت و نماز عشا هم دو رکعت دارد و نماز شب یازده رکعت و با هفده رکعت نماز واجب 51 رکعت در شبانه روز می شود این یکی از علامتهای مومن است.
یکی دیگر از علامتهای مومن این است که هنگام سجده بر خاک سجده می کند چون اهل سنت بر فرش سجده می کنند. پیغمبرخدا(ص) هیچ وقت و هیچ زمان بر فرش سجده نکرده است حتی عمامه هم وقتی زیر سر که هوا گرم هم بوده است عمامه را کنار کشیدند و روز اولی هم که مسجد النبی(ص) ساخته شده بود حتی زمانیکه بخشی از آن را مسقف کرده بودند و باران می آمد و باران از بالا در مسجد می ریخت و گل و لای هم اگر می شد باز هم پیغمبرخدا(ص) بر فرش سجده نمی کردند و تعدادی از مسلمانها در تاریخ دارد که اینها می آمدند یک سنگ خوبی پیدا کرده بودند اینها بر سنگ سجده می کردند حتی عبدالله بن عمراو هم هیچ وقت بر فرش سجده نکرد ولی امروز اهل سنت تماماً بر فرش سجده می کنند ما که روی مهر سجده می کنیم می گویند که شما سجده برای مهر می کنید ، ما سجده بر خاک و برای خدا سجده می کنیم. آنها می فرمایند نه شما سجده برای مهر می کنید. که آنها یک شرک حساب می کنند.
سوم انگشتر عقیق به دست راست بپوشند.
چهارم بسم الله الرحمن الرحیم را بلند گفتن چون اهل سنت خیلی به بسم الله کاری ندارندخطیب نمازجمعه که می آید خطبه می خواند با الحمد شروع می کند و با بسم الله شروع نمی کند حالا آن چه سری بوده است نوعا در روایات آمده است که هر کاری که بدون نام خدا شروع شود آن بی نتیجه و ابتر است.
اهمیت زیارت اربعین و زنده نگه داشتن
پنجمین علامت زیارت اربعین است شما درتلویزیون می بینید عراقیها و شیعیان چه عشقی به زیارت اربعین دارند. پیاده می آیند در مسیر نجف تا کربلا دو طرف جاده که اتوبان است همه جا وسایل آب و خوراکی فراهم و نوعا هم پیاده می روند الان هم شما ببینید اتفاقاتی هم که در این مسیر می افتد به خاطر توجهی که به زیارت اربعین است. حالا چرا زیارت اربعین اینقدر مهم شده است؟ اولا زیارت سیدالشهدا(ع) یکی از آثارش این است که راه و مرام سیدالشهدا(ع) زنده بماند اگر مردم به زیارت سیدالشهدا(ع) نروند راه سیدالشهدا(ع) زنده نمی ماند. ما می بینیم که مثل فردا صحابه معروف رسول خدا(ص) جابر بن عبدالله انصاری با یکی از مفسرین بزرگ قرآن به نام عطیه که اگر من فرصتی داشته باشم راجع به این شخصیت هم چند کلامی را عرض می کنم چون نوعا می گویند که غلام جابر بوده است ولی چنین چیزی نیست ایشان یک صحابه جلیل القدر و مفسر قرآن و اولین زائران امام حسین(ع) هستند. طبق بعضی از نقلها امام سجاد(ع) هم آمده اند یعنی کاروان کربلا هم اولین اربعین به کربلا آمده اند ولی بعضی از نقلها اولین اربعین به مدینه رفته اند ولی طبق آن نقلی که مرحوم شیخ مفید هم نقل کرده که اینها به کربلا آمده اند سر امام حسین(ع) را همراه خودشان آوردند و آن را به بدن ملحق کردند. این اهمیت زیارت اربعین که راه سیدالشهدا(ع) زنده بماند.
یکی دیگر از برکات زیارت اربعین مبارزه با ظلم و ستم سرلوحه ما باید قرار بگیرد این است که امام حسن عسگری(ع) می فرمایند: یکی از علامتهای مومن زیارت اربعین است. در واقع از سیدالشهدا(ع) درس مبارزه را یاد بگیرد، سازشکار با دشمن نباشد، با ظلم سازش نکند و دفاع از اسلام و قرآن را سرلوحه کارش قرار دهد. ما وقتی که نقش خاندان اباعبدالله الحسین(ع) را بررسی می کنیم می بینیم که دو تا نقش برجسته دارد یکی بحث زیارت و دیگری عزادرای و زنده نگه داشتن راه و مرام سیدالشهدا(ع) است.
خدا رحمت کند شهید مطهری می فرمایند امام حسین(ع) مبلغینی را استخدام کرد و دشمن هم با دست خودش این مبلغین را در قلب خودش آورد و راه و مرام سیدالشهدا(ع) را هم در قلب حکومت طاغوت و یزید شروع به تبیین کردند. یکی از کارهایی که حضرت زینب(س) و فرزندانشان انجام دادند عزاداری است امروز هم بحث عزاداری که از امشب شروع می شود چه ماه محرم و چه دهه ماه صفر و چه ایام فاطمیه، یکی از مهمترین برکاتش این است که راه سیدالشهدا(ع) را ادامه بدهیم اگر این عزاداریها نباشد فرض کنید این عزاداریها در طول تاریخ نبود امروز نامی هم از سیدالشهدا(ع) نمی ماند قطعا راه سیدالشهدا(ع) کور شده بود و از بین رفته بود . امروز اگر اسلام خالص به ما رسیده است از برکت عزاداری رسیده است، اگر انقلاب اسلامی که یکی از برکات عزاداری بر سیدالشهدا(ع) است. اگر عزاداری نبود انقلاب اسلامی هم نبود، اگر ماندگاری انقلاب اسلامی را هم ما داریم از برکت عزادرای است. این است که امام خیلی تکیه داشتند که عزاداریها به نحو سنتی انجام گیرد مکتبی که سینه زن، گریه کن و عزادار نداشته باشد این واقعا ماندگار نمی شود روی این جهت وقتی نگاه می کنیم این دو کار خاندان اباعبدالله(ع) یکی زیارت و یکی هم عزاداری این دو کار برجسته است حالا امروز وظیفه من و شما همین است .
یکی دیگر از کارهایی که باید انجام دهیم مجلس عزاداری، لباس مشکی پوشیدن، تعطیلی کسب و کار است مثل فردا برپایی مجلس عزا است شرکت در سینه زنی هیات و ذکر مصیبت است.
من چند روایت راجع به عزاداری و گریه کردند بر سیدالشهدا(ع) چون اربعین مشعل فروزان برای حق طلبان ، برای آزادیخواهان برای ظلم ستیزان برای عدالت همیشه تاریخ است. گریه بر امام حسین(ع) در واقع علامت پیوند، مهر، محبت و اطاعت است گریه بر سیدالشهدا(ع) نشان وفاداری بر سیدالشهدا(ع) و در واقع نشان از حسینی شدن دلهاست باید اینرا دنبال کنیم. گریه بر سیدالشهدا(ع) در واقع آمادگی بیشتر برای مبارزه با فساد است. گریه خودش اعلام تنفر از منکر، از نفاق، از کفر از بدعت و اعلام محبت و اطاعت به خوبیها و معروفهاست. روی این تحلیلی که خدمت شما عرض کردم در روایات ما ثواب زیادی بر گریه ذکر شده است.
یکی از آثار گریه بر سیدالشهدا(ع) بخشیده شدن گناهان است امام رضا(ع) می فرمایند: «فعلی مثل الحسین فلیبک الباکون» برای مثل سیدالشهدا(ع) گریه کنندگان باید گریه کنند حالا چرا؟ «فان البکاء علیه» گریه بر امام حسین(ع) یکی از برکاتش «یحط الذنوب العظام» گناهان بسیار بزرگ بخشیده و محو می شود. این یکی از آثار روضه و شرکت در عزاداری و گریه است.
آثار دوم خدای تبارک و تعالی بر باکین بر امام حسین(ع) درود می فرستد. پیغمبرخدا حضرت محمد(ص) می فرمایند: «الا وصل الله علی الباکین علی الحسین» آگاه باشید خدای تبارک و تعالی درود و صلوات می فرستد بر کسانی که بر امام حسین(ع) گریه کنند«رحمة و شفقة» از روی رحمت و شفقت خداوند بر باکین درود می فرستد.
یکی دیگر از آثار گریه بر سیدالشهدا(ع) خود اباعبدالله الحسین(ع) بر باکین طلب مغفرت می کنند. خود امام حسین(ع) از خدا طلب بخشش و مغفرت برای کسانیکه گریه کننده هستند.
امام صادق(ع) می فرمایند: «انه لیری ولیبکی» امام حسین(ع) می بیند کسانی که گریه می کنند «فیستغرله» امام می فرمایند امام حسین(ع) گریه کنندگان خود را می بیند و برایش استغفار می کند«رحمة لک» این سه خاصیت پس بخشش گناهان، درود خدا، دیدن در پیشگاه امام حسین(ع) و طلب بخشش و چهارم شادمانی در روز قیامت است این هم یکی از آثار است .
پیغمبرخدا حضرت محمد(ص) می فرمایند: «یا فاطمه کل عین باکیة یوم القیامه» تمام چشمها در روز قیامت گریان است «الا عین بکت الی مصائب الحسین» مگر چشمی که بر مصیبتهای سیدالشهدا(ع) اشک ریخته باشد «فانها ضاحکة مستبشرة بالنعیم الجنة».
یکی دیگر از برکات حزن بر اباعبدالحسین(ع) دوری از جهنم است. که خدای تبارک و تعالی به حضرت موسی(ع) فرمود ای موسی این مطلب را بدان کسانی که بر حسین گریه کنند یا تباکی کنند «حرمت جسده علی النار» من بدنش را بر آتش حرام می کنم. یکی از برکات عزاداری بر حضرت آقا اباعبدالله الحسین(ع) است.
البته عزادار مراتبی دارد شرکت کنندگان در مجلس عزادرای چهار رتبه هستند. یک گروه کسانی هستند که اصلا حزن و اندوهی ندارند آنها که دیگر از بحث ما خارج هستند یعنی در واقع اگر کسی بفهمد و بداند مصیبتهای امام حسین(ع) را و اندوه نداشته باشد نسبت به مصیبتهای سیدالشهدا(ع) راضی باشد او در واقع مورد لعن قرار می گیرد. کسی که تشخیص دهد مصیبتهای امام حسین(ع) را ولی آن روز، روز خوشی اش باشد قلبش شاد باشد او در واقع مورد لعن قرار می گیرد. در زیارت وارث می گوییم «و لعن الله امة قتلتک» خدا لعنت کند آن کسانی که شما را به شهادت رساندند« و لعن الله امة سمعت بذلک و فرضیت به» لعنت خدا به آنهایی که این مصیبت را شنیدند ولی احساس رضایت کردند خدا آنها را لعنت کند. خوب این گروهی که راضی باشند مورد لعن هستند اولین مرتبه عزادار این است که در قلبش از مصیبت امام حسین(ع)غمگین و ناراحت است این رتبه اول است. یک داستانی را آیت الله بهجت نقل کردند که در شهر مصیب یک شیعه ای بوده که برای زیارت امیرالمومنین(ع) می رفته است وقتی که می خواست حرکت کند یک ناصبی و دشمن امیرالمومنین(ع) بوده که جسارت می کرده هر وقت این بنده خدا می خواسته به زیارت برود این توهین می کرده است. یک روز توهین می کند و می گوید اینها را برای علی(ع) ببر ایشان ناراحت می شود و کنار حرم امیرالمومنین(ع) می آید و می گوید یا امیرالمومنین(ع) این فرد هر وقت من می آیم به شما توهین و جسارت می کند این دفعه پیغام هم داده است کاش این را نابود و نفرینش می کردید عمرش قطع شود. این در خانه می آید و در عالم خواب امیرالمومنین(ع) را می بیند حضرت می فرماید: من نمی توانم برای این نفرین کنم این به گردن من حق پیدا کرده است. برای اینکه یک روزی کنار تلاقی دجله و فرات نشسته بود و به آب نگاه می کرد بعد رو کرده به آب و گفته که عبیدالله خدا تو را لعنت کند تو که امام حسین(ع) در اختیارت بود تو که این همه نیرو داشتی چرا امام حسین(ع) را لب تشنه شهید کردی و قطره اشکی از چشمش خارج شده و دلش سوخته است به خاطر همین امیرالمومنین(ع) فرمودند حقی به گردن من پیدا کرده است. اهل بیت خیلی بزرگوارند مثل ماها نیستند که نبینند و ندانند همین که دلی برای سیدالشهدا(ع) سوخت این دل مورد توجه قرار می گیرد این رتبه اول است.
رتبه دوم کسی که دلش برای سیدالشهدا(ع) می سوزد این غمش را به شکلی بروز می دهد، حالت گریه به خودش می گیرد، تباکی می کند، بغض می کند مثلا لباس مشکی می پوشد و می رود سینه می زند خوب این کم کم محبتش را بروز می دهد این نوع کشش و الفتی نسبت به سیدالشهدا(ع) در دلش پیدا می کند. خوب اینها ممکن است مسلمان هم نباشد مثلا یک زرتشتی را می بینی که یک الفتی با سیدالشهدا(ع) پیدا کرده است ممکن است مسیحی، کلیمی باشد اینها در همان رتبه هایی که هستند ارزش دارند مثل غریب است ولی آشناست در واقع غریب اشنا برای سیدالشهدا (ع) است آن جذبه ای در دلش نسبت به امام حسین(ع) پیدا می شود اینها هم در این دنیا و هم در آخرت فیض می برند. یک هندو کتابی به نام ارمغان هندو پاک که خاطراتش را نوشته است که یک هندویی همراه دسته جات عزاداری سینه می زده و شیری که گاوهایش داشتند بین عزادارها تقسیم می کرده است وقتی که از دنیا می رود و به رسم هندوه ها او را می سوزانند قطعه دست راست و پای چپ نسوخته است بعد می آورند و می گویند این مال حسین مسلمانان است این را شما ببرید و در قبرستان مسلمانان دفن کنید. خوب اینها همان مقداری که دلشان می سوزد و ابراز می کنند در پیشگاه خدا ماجورند.
مرحله سوم علاوه بر این دو مرحله ابراز تنفر هم نسبت به ظالم می کند در واقع لعن می کند نفرین بر آن کسانی که قتله سیدالشهدا(ع) هستند این هم بین شیعه و اهل سنت و همینطور ممکن است ادیان دیگر هم مشترک است و اینها هم پاداش می گیرند اینها همه در پیشگاه خدا ماجورند منتهی در این مرحله عزادار سعی می کند تا معرفت نسبت به سیدالشهدا(ع) و راه ایشان پیدا کند.
برادران و خواهران دو مصیبت اتفاق افتاده است یک مصیبت عظیم و یک مصیبت اعظم است که مصیبت عظیم این است که نسبت به بدن سیدالشهدا(ع) این همه جسارت شد و مصیبت اعظم جامعه از امام حسین(ع) محروم شد. جامعه از وجود پرخیر و برکت سیدالشهدا(ع) منتقع شود جامعه را محروم کردند روی این جهت به سیدالشهدا(ع)ثارالله می گویند ثار یعنی خون، چون خون عامل حیات است عامل حیات دلهای معنوی انسانها به سمت توحید سیدالشهدا(ع) بوده است. آقا بوده که می بایست دلها را به سمت خدا دعوت کند این جهان را محروم کردند که این مصیبت اعظم است. نسبت به بدن امام حسین(ع) مختار آمده و انتقام گرفته است از قتله سیدالشهدا(ع)، ولی این مصیبت اعظم که جهان از عامل خیر و برکت محروم شد این باید امام زمان(عج) بیاید و انتقام بگیرد روی این جهت ما در زیارت سیدالشهدا(ع) که امام زمان(عج) در زیارت ناحیه مقدسه دارند «لقد قتلوا بقتلک الاسلام» با قتل شما اسلام قتل عام شد. اسلام مساوی با امام حسین(ع) است نه امام حسین(ع) رهبر اسلام می گویند خیلی فرق است اصلا اسلام یعنی امام حسین(ع) است. عامل حیات دین و حیات حقیقی اجتماع و حیات اسلام سیدالشهدا(ع) بوده است و مردم از سیدالشهدا(ع) محروم شدند. امام حسین(ع) مظهر خداست. عامل حیات انسانی از جامعه گرفته شد«و عطلوا الصلاة» امام حسین(ع) که شهید شد در واقع نماز تعطیل شد «والصیام» روزه تعطیل شد «و نقضوا السنن والاحکام» سنت خدا و احکام الهی از بین رفت. «وهدموا قواعد الایمان و حرقوا ایات القرآن» در واقع با شهادت سیدالشهدا(ع) آیات قرآن سوخته شد با این دید «والوتر الموتور» در زیارت عاشورا است یعنی مصیبت زده ای که مصیبتش هنوز انتقام گرفته نشده است حالا چه می خواهم بگویم .
در مرحله چهارم عزادار به مرحله ای می رسد که سعی می کند از قتله سیدالشهدا(ع) انتقام بگیرد و انتقام خون سیدالشهدا() که ثارالله است گرفته شود. در واقع باید زمینه را برای منتقم اصلی آماده کند، همراهی کند و در رتبه چهارم که بالاترین رتبه است عزادار سیدالشهدا(ع) باید آرزو کند و از خدا بخواهد و کمک کند که در جامعه گناه کمتر شود معروفها در جامعه گسترش پیدا کند تا برای ظهور حضرت صاحب الامر(عج) زمینه ساز شود اینکه من که می گویم ممکن است شما سوال کنید به چه دلیلی؟ دلیل آن زیارت عاشورا است «ان یرزقنی طلب ثارک مع امام منصور» منصور یکی از نامهای امام زمان(عج) است می گوییم خدایا برای من رزق و روزی کن که در رتبه عزادار «طلب ثارکم» یعنی خونخواه شوم و همراه با امام منصور از اهل بیت حضرت محمد(ص) شوم یا می گوییم «و جعلنا و ایاکم من الطالبین بثاره این را هم ما می گوییم دعا می کنیم خدا ما و شما را از طالبین ثار قرار بده .
در رتبه چهارم یعنی علاوه بر رتبه های قبل عزادار به مرحله ای می رسد که باید زمینه سازی برای منتقم عالم و منتقم خون خدا کند تا حضرت صاحب الامر(عج) تشریف بیاورند و عملیات انتقام همراه با منتقم شرکت کند این چهار رتبه برای عزاداری بر سیدالشهدا(ع) است.
فردا اولین کسی که به عنوان زائر ابا عبدالله الحسین(ع) می آید جابر بن عبدالله انصاری است جابر از صحابه پیغمبر(ص) است ولی نابینا شده است در کوفه همراه خودش عطیه را بر می دارد. در کتاب سرمایه سخن از آقای آیتی این بحث را مطرح کرده است عطیه غلام جابر نبوده بلکه فرزند سعدبن جناده بوده است. سعد بن جناده وقتی که این بچه بدنیا آمده پیش امیرالمومنین(ع) آمد و گفت یا امیرالمومنین(ع) خدا یک پسری به من داده است لطفا اسمی برایش انتخاب کنید امیرالمومنین(ع) فرمودند «هذا عطیة الله» این عطای خداست از آن به بعد اسم این فرزند را عطیه گذاشتند ایشان شاگرد ابن عباس است ابن عباس هم شاگرد امیرالمومنین(ع) مفسر بزرگ قرآن در واقع است شخصیت بسیار فقیهی و جلیل القدر و عالم است شخصیتی است که در زمان حجاج چهارصد ضربه شلاق به او زدند و گفتند که به علی(ع) بد بگو ایشان حاضر نشد به امیرالمومنین(ع) ناسزا بگوید به جرم محبت به امیرالمومنین(ع) چهارصد ضربه شلاق به او زدند سر و ریشش را تراشیدند ولی دست از محبت امیرالمومنین(ع) بر نداشت. در اربعین 61 همراه جابربن عبدالله انصاری صحابه جلیل القدر اینها اولین زائران سیدالشهدا(ع) بودند. تاریخ اینطور نوشته است که اینها در کربلا آمدند جابر گفت که مرا کنار علقمه ببر می خواهم غسل زیارت بکنم و کنار علقمه آمد و غسل کرد بعد لباسهایش را همانجوری که طواف خانه خدا طواف احرام لباسها را جوری پوشید مثل اینکه احرام می بندد و مقدار مشک که خوشبو کننده باشد به خودش پاشید و قدمها را آهسته بر می دارد و هر قدمی بر می دارد ذکر می گوید و بعد یک جمله ای دارد که می گوید یا سیدالشهدا(ع) ما هم همراه شما بودیم عطیه می گوید آقا ما نه زخمی خوردیم و نه شمشیری خوردیم چگونه شما می گویید ما هم همراه شما بودیم فرمودند من از حبیبم پیغمبرخدا(ص) شنیدم هر کس به کار قومی راضی باشد جز آنها حساب می شود و ما هم به کار سیدالشهدا(ع) راضی هستیم ما هم در ثواب آنها شریک هستیم حرکت کردند دستش را گرفته بود گفت وقتی که نزدیک قبر سیدالشهدا(ع) رسیدی دست مرا به روی قبر بگیر قدمها را آهسته برداشتند تا نزدیک قبر سیدالشهدا(ع) رسیدند همینکه دست جابر را گرفت روی قبر امام حسین(ع) گذاشت گفت حبیبی یا حسین(ع) بعد گفت آقا چرا جواب دوست خودتان را نمی دهید ؟ چرا جواب صحابه پیغمبر(ص) جواب سلامش را نمی دهید بعد به خودش خطاب کرد جابر شروع به روضه خوانی کرد جابر چگونه توقع داری سیدالشهدا(ع) جواب سلام تو را بدهد تو که می دانی رگهای گلوی سیدالشهدا(ع) را بریدند سر آقا را جدا کردند و بالای نی گذاشتند ...