مهمترین درس اربعین
| ارسال شده توسط: عرب | بازدید شده: 428 مرتبه |
| دسته: مصاحبه | تاریخ: 1394.09.23 |
| |
مصاحبه حجت الاسلام والمسلمین ابراهیمی با رادیو کرمان مورخه10/9/94
مجدداً خدمت حضرتعالی وهمه شنوندگان عزیزسلام عرض می کنم،عرض تسلیت دارم به مناسبت اربعین سرور وسالار شهیدان شهدای کربلا.
مهمترین درس اربعین:
واقعاً اربعین چه درسی به ما می دهد؟مهمترین درس اربعین این است که نام ویاد شهداء راباید زنده نگه داشت ،وقتی که ما به تاریخ مراجعه می کنیم، اولین زائر امام حسین(ع) ،جابرابن عبدالله انصاری است،این صحابی مُعَّمَر که عمر طولانی داشتند وصحابی رسول خدا است، از مدینه حرکت می کنند وبه کوفه می آیند، یکی از دانشمندان بزرگ اسلامی بنام "عطیه" که بعضی ها می گویند عطیه غلام جابر بود وحال اینکه عطیه از فقها وعلماوحدیث شناسان است، ایشان را با خودشان همراه می کنند وبه زیارت امام حسین (ع)می آیند،شبانه از کوفه حرکت می کنندچون آن زمان هنوز نجف وقبر آقا امیرالمومنین (ع) شناسایی نشده بود ومخفی بود ،عطیه می گوید: وقتی که به کربلا رسیدیم اولین کاری که جابر انجام داد این بود که غسل کرد ومقداری سُعد که ماده خوشبویی است را به خودشان پاشیدند ولباسها را بصورت حوله احرام درآوردند وهر قدمی که برمی داشتند آرام آرام ذکر می گفتند تا اینکه اولین زائر آقا ابا عبدالله الحسین(ع)آمدند ودست خودشان را روی قبر امام گذاشتند وسه مرتبه صدا زدند" حبیبی یا حسین"عطیه می گوید: جابر از هوش رفت واورا به هوش آوردم و بعد فرمودند امام حسین چه شده که جواب سلام من را نمی دهید ؟ وبعد خودشان شروع به روضه خوانی کردند که جابر چه انتظاری داری که امام جواب شما را بدهند مگر نمی دانی که سر ابی عبدالله را جدا کردند وفقط این جمله را بگویم که جابر رو به قبرامام حسین(ع) کردند وگفتند:ما هم در مسیر وحرکت شما شریک هستیم وعطیه می گوید: من به جابر گفتم شما که جنگی نکردید پس چگونه شریک هستید ؟ من از پیغمبر شنیده‌ام که پیغمبر فرمود: «هر کسی که دوست داشته باشد قومی را با آنها محشور می‌شود و هر کسی که عمل قومی را دوست داشته باشد با عمل آنها شریک است . پس ما با امام حسین جهاد کردیم، ما با امام حسین کشته شدیم، ما با آنان هستیم، چون من قلبم حکایت می‌کند که با امام حسین است (1) ،ان شاءالله که ما نام ویاد سیدالشهداء را همیشه زنده نگه داریم .
پی نوشت:
1- امام حسین علیه السلام از زبان شهید مطهری ، عباس عزیزی، ص 615
|
|
| چاپ این نسخه درجه: 0.00 چند مرتبه به این پست امتیاز داده اند: 0 مرتبه |
