درگذشت عالم ،مصیبتی جبران ناپذیر :
| ارسال شده توسط: عرب | بازدید شده: 499 مرتبه |
| دسته: سخنرانی | تاریخ: 1395.12.26 |
| |
سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین ابراهیمی در مراسم ختم مرحوم حجت الاسلام شیخ داوود جعفری مورخه95/12/18
اَلحَمدُ اللِه رَبِ اِلعالَمینَ الصَلاة وَالَسلامُ عَلی عَبِداللِه وَ رَسُولِهِ وَحَبیبِه وَصَفیهَ وَحافِظِ سِرِه وَمُبَلغِ رِسالاتِه ِ سِیدِنا وَمَولانَا اَبِی القاسِمِ المُصطَفَی مُحَمَدصلی الله علیه وآله وسلّم وَعَلی آله الطَیِبینَ الطاهِرین المَعصُومینَ اَلهُداةِ المَهدیین وَالَلعنَ الدائم عَلَی اَعدائِهِم اَجمَعینَ ِاِلی قِیامِ یَومِ الدین.
قال رَسُولُ اللّهِ (صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ) : « مَوتُ العالِمِ مُصيبَةٌ لا تُجبَرُ و ثُلمَةٌ لا تُسَدُّ ، و هُوَ نَجمٌ طـمِسَ ، و مَوتُ قَبيلَةٍ أيسَرُ مِن مَوتِ عالِمٍ » (1)
خشنودی مولایمان صاحب الزمان(عج) ، سلامتی رهبر عزیز و بزرگوارمان، شادی روح امام راحل عظیم الشأن، شادی ارواح طیبه شهدا ، شهدای والا مقام این منطقه ، شهدای مدافع حرم ، شادی روح کسانی که از دنیا رفته اند ، مخصوصاً عالم جلیل القدر جناب حجه الاسلام والمسلمین حاج شیخ داوود جعفری که این مجلس باشکوه به مناسبت درگذشت ایشان تشکیل شده است،صلواتی مرحمت بفرمایید.
حقیر این مصیبت عظما را از جانب خود و همه شما عزیزان شرکت کننده در این مجلس عزا و همه سروران عزیز روحانی ، مدیران و مسئولین و خانواده معظم شهدا به فرزندان عالیمقدار جناب حاج شیخ داوود جعفری و بستگان و آشنایان آن مرحوم تسلیت عرض می کنم. از طرف این خانواده معزا نیز از حضور همه شما همشهریان ،خواهران و برادران بزرگوار در مجالس ختم و حضور در مراسم تشییع این بزرگوار تقدیر و تشکر به عمل می آید. خدای متعال این سعی و کوشش همگانی را و این ابراز اراد تو علاقه را ان شاءالله قبول بدارد ، بازهم صلوات بر محمدو آل محمد.
سه شباهت عالم به زنبور عسل :
مجلس راجع به شخصیت علم و عالم است ، حدیثی را از زبان گهربار پیامبر اعظم (ص) خدمتتان عرض می کنم که در آن شخصیت یک عالم را به زنبور عسل تشبیه کردند و فرمودند: « مَثَلُ العالم كمَثَلِ النَّحلَةِ » مَثل عالِم، مثل زنبور عسل است ودر یک حدیث دیگر مؤمن را به زنبور عسل تشبیه کرده اند و فرمودند: « مَثَلُ المؤمنِ كمَثَلِ النَّحلَةِ » مَثَل مؤمن، مَثَل زنبور عسل است(2) منتهی چون هم مجلس مؤمن و هم عالم است ، حقیر به بحث علم تکیه می کنم ..
در ادامه این حدیث پیامبر (ص) سه ویژگی برای زنبور ذکر می کنند :
1- « إن أكَلَتْ أكَلَت طَيِّبا » اگر بخورد، چيزهاى پاك و پاكيزه مى خورد . عالم هم برای سخنرانی خود باید گزینش کند و آنچه مناسب مجلس است را از آیات و روایات تهیه کند و خدمت مردم بازگو کند . آیات و روایات همانند داروخانه هستند، پزشک باید تشخیص بدهد که چه دارویی برای مریض خوب است. یک عالم هم قبل از سخن گفتن و بیان مسئله شرعی همه روایات را بیان نمی کند بلکه گزینش می کندو آنچه صلاح است ومناسب آن مجلس است را انتخاب می کند.
2- « و إن وَضَعَت وَضَعت طَيِّبا » (زنبور عسل) اگر توليد كند، چيزى پاك و پاكيزه توليد مى كند. دومین خصوصیت زنبور عسل این است که عسل او شفا بخش است ، همانگونه که در طب قدیم از عسل برای شفای بیماری استفاده می کردند؛ تولید علما نیز که اندیشه صحیح است، مایه شفا و هدایت است. عالم و مؤمن ، انسان را از سرگردانی و حیرت نجات می دهد و انسان را به یاد خدا وقیامت می اندازد. امروز ما هرچه داریم از برکت علمای بزرگ است که در طول قرنها زحمت کشیدندو فقه محمد(ص) را تدوین کردندو امروز به دست ما رسیده است.اگر علما ،این سنگربانان دین ،نبودند، شیاطین ایمان مردم را ربوده بودند. اگر شخصیت والایی چون حضرت امام (ره) قیام نمی کرد. امروز نامی از اسلام ناب و تشیع نبود، اسلام، تشیع امروز ما هرچه دارد از برکت عالمان بزرگی است که محصولشان مانند عسل شفابخش بود.
همنشینی با علما :
نقل شده است : روزی حواریون به حضرت عیسی(ع) گفتند: «یا روح الله من نجالس؟ » ای روح خدا! با چه کسی مجالست و معاشرت کنیم؟ « قال» فرمود: « من یذکرکم الله رویته » با کسی که دیدار او شما را به یاد خدا اندازد.«و یزید فی علمکم منطقه » و سخنش بر دانشتان بیفزاید. «و یرغبکم فی الاخره عمله » وعملش شما را برای توشه گیری آخرت ترغیب نماید.(3)
3- « و إن وَقَعت على عُودٍ نَخِرٍ لَم تَكسِرْهُ » و اگر روى شاخه پوسيده اى بنشيند، آن را نمى شكند. یک عالم باید این ویژگی ها را داشته باشد و اگر جایی نماز جماعت می خواند یا کلاس درس دارد ویا منبر می رود ، نباید عامل تخریب باشد و هنجارشکنی باشد. بلکه باید عامل وحدت ، همدلی و تبیین مسائل دینی باشد. دلها را به هم متصل کند، همه را یک آهنگ حرکت به سمت توحید و خدای تبارک و تعالی هدایت کند، اینها وظیفه یک عالم دینی است. در انی صورت آنچه می گوید هم شفا بخش است.
درگذشت عالم ،مصیبتی جبران ناپذیر :
(به لفظ محلی خودمان) خدا رحمت کندمرحوم آقا شیخ داوود را که عاشق اهل بیت و عاشق امام حسین بود، او اولین روضه خوان مجلس امام حسین در این روستا بود. در روایتی که ابتدای سخن خدمت شما عرض کردم ، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و سلم می فرماید: « مَوتُ العالِمِ مُصيبَةٌ لا تُجبَرُ و ثُلمَةٌ لا تُسَدُّ » مرگ عالم مصيبتى جبران ناپذير و رخنه اى بسته ناشدنى است. (اگر در دیوار رخنه ای پیدا شود می توان با مقداری خشت آن رخنه را بست ، ولی وقتی یک عالم فوت کرد دیگر نمی توان به آسانی کسی را جایگزین او کرد.) «و هُوَ نَجمٌ طـمِسَ » او ستاره اى است كه غروب مى كند. «و مَوتُ قَبيلَةٍ أيسَرُ مِن مَوتِ عالِمٍ » مرگ يك قبيله آسانتر از مرگ يك عالم است. (1) داغ از بین رفتن یک قبیله قابل تحمل تر از اینکه یک عالم از دنیا برود. جای یک عالم، با هیچ چیز پر نمی شود.
شخصیت ویژه مرحوم حاج شیخ داوود جعفری :
شخصیت این عالم بزرگوار با اینکه رسماً در حوزه درسی نخوانده بود ولی در بحث قرآن و روایات ، از بسیاری از افراد جلوتر بود. من شاهد بودم که همیشه قبل از سخنرانی های خود مطالعه داشت و هیچگاه بدون مطالعه صحبت نمی کرد. و بیانی زیبا احادیث اهل بیت را برای مردم بیان میکرد . بدون تکبر ،نماز جماعت مدارس را برگزار می کرد. هیچ وقت برای هزینه های سخنرانی ، اعتراض نمی کرد که کم است یا زیاد. کمتر چنین اخلاصی پیدا می شود. سخنان او همیشه حساب شده و پخته بود. عالم تا زنده است قدر او شناخته نمی شود. بنده هرگاه پای منبر ایشان می نشستم ،کاملا به صحبتهای ایشان گوش می دادم. سینه به سینه از علمای قدیم سخن در دلش بود. از مرحوم ملا آخوند و بزرگانی که در این روستا بودند همه اینها را در دل نگه داشته بودو با سخن محلی و ساده به مردم انتقال می داد.همه مطالبی که دیگران با آب و تاب بیان می کردند، ایشان با زبان ساده بیان می کرد.خداوند ایشان را رحمت کند.این مصیبت قابل جبران نیست، وقتی یک عالم فوت می کند .واقعا جایگاه علمی او در بین مردم خالی می ماند، مگر اینکه شاگردی را از قبل به جای خودشان تربیت کرده باشند تا بتواند راه او را ادامه بدهد. در هر جای روستا که مراسم عزای امام حسین برگزار می شد، ایشان شرکت داشتند. اصلا نیاز نبود که نزد او بروید و او را دعوت کنید و یا پی او بفرستند، او پیر غلام سیدالشهدا بود وخالصانه در مجالس امام حسین برای مردم سخنرانی می کرد. همان مقدار که می دانست اهل عمل بود. یک روز در افتتاح یک مدرسه راهنمایی ایشان سخنرانی کرد که خدا شما را جزای خیر بدهد که مدرسه ساخته اید، ولی دانش آموز درس خوانده، بدون نماز به چه دردی می خورد؟ در کنار کلاس درس حتما باید یک سالن نماز هم ساخته شود. بنده از این مرد روشن ضمیر ،این بسیجی خالص خاطرات زیادی دارم، خداوند رحمتشان کند. رزمندگان دفاع مقدس به یاد می آورند که در زمان جنگ ، ایشان یک روحانی انقلابی و بسیجی در جبهه بود. و با برپایی نماز جماعت ،سخنرانی و بیان احادیث ، رزمندگان را یاری می کردو روحیه می داد. به بیانی در روستا و در همه جا جلودار بودند. گاهی هم در ماه مبارک به شهرستان زرند تبلیغ می کردند. خواندن نماز میت و قرآن را انجام می دادند و تا زنده بود ،کسی قدرشان را نمی دانست ولی الان که فوت شدند جای خالی شان واقعاً احساس می شود. به یاد دارم زمانی که من نوجوان بودم ،ایشان برای تامین مخارج زندگی کارگری می کرد و خشت می ساخت تا رزق و روزی حلال سرسفره خانواده اش بگذارد ، این بود که فرزندان این چنین خوب تربیت کرد، دوتا فرزند ایشان،عالم شدندو امام جمعه هستند ، نوادگان خوبی نیز دارند، از هر بعدی نگاه کنید،اخلاق، رفتار و... ایشان از همه ما جلوتر بودند. خداوند ایشان را رحمت کند، یک عمر با برکت و در خانه سید الشهدا بودند. هرکجا روضه بود و عشق و علاقه و دین و دیانت بود ایشان حضور داشتند،خدا رحمتشان کند. چه چیز بگویم از شخصیت این عالم برجسته شهرمان جز اینکه برای ایشان دعا کنیم وبرای بازماندگان از خداوند صبر و اجر بخواهیم.
پاداش شگفت آور کمک مرد به همسرش در کارهای خانه :
چون ایام عید نزدیک است یک حدیث اخلاقی و تربیتی را خدمت شما عرض می کنم . ایام دید و بازدید عید و صله رحم است به بزرگان خودمان سر بزنیم . این حدیث گهربار را از آقای مجتهدی شنیدم که در این مجلس ،این حدیث را از این عالم دینی به عنوان یادگار خدمتتان عرض کنم. شاید خوشایند خیلی از آقایون نباشد ولی حقیقتی است از زبان رسول خدا(ص) ، در آستانه عید هستیم و حجم کارهای خانمها درخانه بسیار زیاد است ،پس آقایون به این حدیث خوب گوش بدهند.
حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام فرمود: روزی رسول خدا صلی الله علیه و آله بر ما در منزل وارد شد. فاطمه علیها السلام نزدیک دیگ غذا نشسته بود و من هم برایش عدس تمیز می کردم. آن حضرت مرا با لقب ابالحسن می خواندند، عرض کردم: بفرمایید. اظهار داشتند: « بشنو از من آنچه را که به دستور پروردگارم می گویم! هیچ مردی نیست که در کارهای منزل به همسرش کمک کند ، مگر اینکه پاداش او به هر تار مویی که بر بدنش روییده باشد، ثواب یک سال عبادتی است که تمام روزهایش را روزه گرفته و تمام شب هایش را به عبادت ایستاده، شب زنده داری کرده باشد. و خداوند به او ثوابی می بخشد که به انبیای صابر خود مثل حضرت داوود و یعقوب و عیسی علیهم السلام بخشیده باشد.
ای علی! کسی که در کارهای خانه به همسر خود بدون سرکشی و دلتنگی و تکبر خدمت نماید، پروردگار اسمش را در دفتر شهدا ثبت می کند و برایش به هر روز و شبی ثواب هزار شهید و به هر قدمی که بر می دارد به آن مرد ثواب حج و عمره می دهد و به هر قطره ای که از بدنش عرق بیاید یک خانه در بهشت برایش منظور می نماید.
ای علی! یک ساعت خدمت کردن به همسر در کارهای خانه بهتر از عبادت هزار سال و هزار حج و هزار عمره و بهتر از آزادی هزار بنده در راه خدا و هزار جنگ در راه دین و عیادت از هزار مریض و هزار نماز جمعه و هزار تشییع جنازه و هزار گرسنه ای که برای رضای خداوند رحمان سیر گردد و هزار برهنه را پوشاند و هزار اسب در راه پروردگار دادن و برایش بهتر از هزار دینار به مستمندان صدقه دادن و بهتر از تلاوت تورات و انجیل و زبور و قرآن است و بهتر از آزاد کردن هزار اسیر و بخشیدن هزار شتر به فقراست و چنین مرد خدمتکار به همسر از دنیا بیرون نمی رود مگر این که جایگاه خوب خود را در بهشت ببیند.
ای علی! کسی که روگردانی و تکبر نکند در خدمت به همسرش بدون حساب وارد بهشت می شود.
ای علی! خدمت به همسر کفاره ( پاک کننده) گناهان کبیره است و خاموش کننده آتش خشم پروردگار جبار و صداق ازدواج با حور العین و این خدمت موجب زیادی خوبی ها و علو مقام است.
ای علی! خدمتکار همسر نمی شود مگر شخص صدیق و درستکار و یا شهید و یا مردی که خداوند متعال خیر دنیا و آخرت را برایش خواسته باشد» (4)
ما باید از اخلاق و رفتار ائمه در منزل و با خانواده الگو بگیریم. از هم پاشیده شدن خانواده ها و جدایی عرش خدا را به لرزه در می آورد ، سعی کنیم تا با پیروی از اهل بیت، یک زندگی با قوام داشته باشیم و همسران با خوبی با هم رفتار کنند وسعی کنیم ، از این به بعد اخلاق خودمان را در زندگی بهتر کنیم .انسان هرچه کار خیر انجام دهد ولی در خانه بداخلاقی کند، بیشترین عذاب قبر را خواهد داشت.
بداخلاقی وفشار قبر:
سعد بن معاذ یکی از صحابه پیامبر(ص) بود و شخصیتی بود که وقتی به محضر پیامبر می آمد، حضرت(ص) به احترام او جلوی پایش بلند می شدندو عبای خودشان را زیر پای او پهن می کردند و در جنگ مجروح و به شهادت رسید،هنگامی که خبر فوت سعد را به پیامبر(ص) دادند ایشان با جمعی از اصحاب به طرف منزل سعد حركت كردند، در حاليكه تكيه به دَر داده بودند امر نمودند تا سعد را غسل دهند، و غسل به پايان رسيد. و سپس سعد را حنوط نموده و كفن كرده و حمل نمودند بسوي قبرستان بقيع، در حاليكه رسول خدا بدون كفش، پاي برهنه و بدون ردا تشيع مي‌نمودند، رسول خدا (ص) خود در قبررفتند و براي سعد، لَحْد معيّن كردند و او را در لَحْد گذاردند و خشت‌ها را مي‌چيدند ،هنگامی که کار ساختن لحد را پایان داد و بر آن خاک ریخت و گور را پُر کرد، در این هنگام مادر سَعد گفت: گوارا باد بر تو اي سعد در اين بهشتي كه داخل مي شوي! رسول خدا (ص) فرمودند: اي مادر سعد! بطور جزم بر خدا حكمي نكن؛ اينك سَعد را فشار قبر گرفت! رسول خدا (ص) بعد از فراغ از امر سَعد مراجعت كردند و مردم نيز مراجعت نمودند و عرض كردند: اي رسول خدا! ما امروز از شما اموري را مشاهده كرديم كه دربارۀ سعد انجام دادي كه تا به حال دربارۀ هيچ كس چنين نديدیم كه انجام داده باشيد؛ شما به دنبال جنازۀ سعد بدون ردا و كفش حركت كرديد! حضرت فرمودند: چون ديدم كه فرشتگان سماوي بدون كفش و رَدا تشييع جنازۀ سعد مي‌نمايند، من هم به آنها تأسّي كردم. عرض كردند: شما خود امر به غسل دادن سَعد نموديد و خود بر جنازۀ او نماز گزارديد و خود براي او لَحْد قرار داديد و سپس فرموديد كه: فشار قبر، سعد را در بر گرفت! حضرت فرمودند: آري، چون سَعد با اهل منزلش به سوء اخلاق رفتار مي كرد، اين فشار قبر اثر سوء خلق اوست.(5)
مشکلات امروز جامعه ما و علت بسیاری از جدایی ها و اینکه بعضی از ازدواج ها امروز بیشتر از یک ماه دوام نمی آورد، این است که ما اهل گذشت نیستیم. چون اخلاق اسلامی نداریم و اهل گذشت و بردباری نیستیم.
پی نوشت:
1- كنز العمّال : 28858.
2- بحارالأنوار ، ج 75 ، ص 6
3- اربعین شیخ بهایی: حدیث 18 - اصول کافی: ج 1، ص 39
4- بحار ج 13 ص 133 چاپ ایران و جامع الاخبار ص 102 به نقل از رساله حقوق امام سجاد شرح نراقی
5-«أمالي» شيخ، طبع نجف، جلد دوّم، جزءِ پانزدهم، ص 41 و 42؛ و «علل الشّرآئع» طبع مطبعۀ حيدريّه ـ نجف، باب 262: العِلّةُ الّتي مِن أجلِها يكون عَذابُ القَبر، ص 309 و 310، از جلد اوّل؛ و «بحار» ج 6، ص 220
|
|
| چاپ این نسخه درجه: 0.00 چند مرتبه به این پست امتیاز داده اند: 0 مرتبه |
